Μόνο τρία είναι τα υλικά για το σπετζοφάι : λουκάνικο, πράσινες πιπεριές κέρατο ολόκληρες και ντομάτες. Η φιλοσοφία παρασκευής της παραδοσιακής συνταγής είναι απλή : σοτάρισμα των πιπεριών και του λουκάνικου, πρόσθεση της (τριμμένης) ντομάτας και, σιγανό μαγείρεμα μέχρι να πήξει η σάλτσα και να μείνει με το λάδι της. Σε μερικά χωριά του Πηλίου βάζουν και μελιτζάνα. Ανάλογα με το πόσο ώριμες είναι οι ντομάτες μπορεί να προστεθεί και λίγη ζάχαρη, καθώς και να ¨ενισχυθεί¨ με λίγο πελτέ.
Η λιτή φιλοσοφία του πιάτου λοιπόν δεν ¨συγχωρεί¨ ούτε μαγειρικές αστοχίες, ούτε εκπτώσεις στις πρώτες ύλες. Όμως, με σεβασμό στην γνήσια παραδοασική συνταγή, αλλά με δύο – τρεις προσθήκες και τεχνικές που πηγαίνουν το πιάτο ένα βήμα παραπέρα, νομίζω πως η συνταγή απογειώνεται χωρίς να χάνει την ουσία της.
Οι σκέψεις μου για το πιάτο ήταν να διαχειριστώ τα υλικά με τέτοιο τρόπο, ώστε να βγάλω το μάξιμουμ της γεύσης τους. Και ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός ; Το πέρασμα από τη σχάρα. Λουκάνικο και πιπεριές ψήσιμο στη σχάρα λοιπόν, σάλτσα ξεχωριστά και ενσωμάτωση των δύο παρασκευών λίγο πριν το τέλος στο σκεύος της σάλτσας ώστε να αναμειχθούν και να μελώσουν. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό, καθώς το φαγητό εμπλουτίζεται με καπνιστές νότες από τη σχάρα και πιο ελαφρύ, αφού το λουκάνικο βγάζει το περισσότερο λίπος του.